زمانی نه چندان دور،بیمه ماشین اجباری نبود و صاحب خودرو مسوولیت خسارات وارده را می پذیرفت.امروز اگر شما اتومبیل خود را بیمه نکنید،وقتی به عللی توسط پلیس راهنمایی متوقف شوید،اولین چیزی که از شما می خواهد مدارک است که شامل بیمه نامه هم می شود.اگر بیمه داشتید به مدارک دیگر نگاه می کند،اما اگر مدت بیمه شما سر آمده باشد و آن را تمدید نکرده باشید،مامور اجرا در چشم برهم زدنی یک برگه جریمه سنگین و رنگین کف دست شما می گذارد!
جالب است که هیچ مامور دولتی انسان ها را برای نداشتن بیمه متوقف و جریمه نمی کند!این یکی از نشانه های برتری ارزش کالا بر انسان است.چرا چنین است؟آیا بهتر نبود اول بیمه انسان ها را جا انداخته و با متخلفان برخورد می کردند،بعد بیمه ماشین را اجباری می کردند؟
جالب است که تمام وزیران و مدیران مرتبط،از این معضل آگاهی دارند،اما برای رفع آن قدمی برنداشته و نمی دارند!
به تازگی شنیده ام که جوجه های یک روزه هم بیمه می شوند و بیمه نامه دارند!یعنی از زمان تولد تا هنگامی که به مسلخ می روند برای سلاخی ارج و قرب شان محفوظ است!
امروز در عرصه هنر و رسانه،به خاطر کارشکنی کارفرماها و چشم پوشی مراکز مسوول،به خصوص وزارت کار و اداره تامین اجتماعی، تعدادی از هنرمندان و اهالی رسانه با اینکه سن بازنشستگی را نیز رد کرده اند،نه حقوق بازنشستگی دارند و نه بیمه درمانی!به نظر عجیب می آید،اما حقیقت دارد،حقیقتی که مسوولان می دانند،اما برای رفع آن قدمی برنداشته و  نمی دارند،چرا؟!
اکنون افرادی بالای پنجاه سال و هشتاد سال وجود دارند که در این دو عرصه حضور داشتند، اما از حق کوچک خودشان که حقوق بازنشستگی و بیمه درمانی است،محروم هستند.مگر چه گناهی کرده اند جز اینکه عاشقانه زندگی خویش را وقف حرفه شان کرده اند؟
جالب تر اینکه افرادی در عرصه هنر و رسانه وجود دارند که با کمترین زحمت دارای بیمه تامین اجتماعی و درمانی هستند.
سن شان بسیار پایین تر است،اما سابقه بیمه شان خیلی زیادتر از محرومان عرصه هنر و رسانه است!
باورش خیلی سخت است که مسوولان این مهم را می دانند،اما دست روی دست گذاشته و هیچ اقدامی برای رفع مشکل هنرمندان و روزنامه نگاران فاقد بیمه نکرده و نمی کنند.آیا برای شان مهم نیست؟!
در این چند دهه،چندین دولت روی کار آمده و رفته اند،اما هیچ کدام کاری برای این گونه افراد نکردند.
مسوولان مرتبط چون خودشان از حقوق کافی و وافی و بیمه کامل برخوردار هستند و در زمان بازنشستگی نیز خیال شان از گرفتن حقوق مکفی راحت است،شاید طبیعی است که به فکر گرفتاران نباشند.
امروز در عرصه رسانه و هنر افرادی هستند که به شدت با دیو نداری و هیولای بیماری پنجه در پنجه دارند و بسیاری از آنان قدرت خرید حتی چند قرص نان و چند حب سرماخوردگی را نیز ندارند.
عده زیادی از این افراد از کار افتاده هستند یا از کار،بیکارشان کرده اند.با وجود ناتوانی جسمی و روحی،آرزو دارند تا سر کاری،حتی غیر مرتبط با تخصص و حرفه خود بروند تا بتوانند قوت لایموتی به کف آورند.
واقعا مسوولان و مدیران مربوطه یک لحظه فکر نمی کنند که این افراد چگونه باید به حیات خویش ادامه دهند،آن هم در این ایام سخت گرانی و کرونایی؟!
وزیر ارشاد جدید نیز در ابتدای کار وعده های شیرین داده،اما هرگز راجع به گرفتاران عرصه هنر و رسانه حرفی نزده و احتمالا نخواهد زد.
عجیب است که در این دو عرصه،به خصوص سینما بیشتر کمک ها به افراد متمول داده شده و گرفتاران به چشم نیامده یا پول ناچیزی به آنان داده اند که خرج یک هفته کم خواران هم نیست،چه رسد به دادن اجاره و خرج چندماهه و چندساله!
جناب وزیر ارشاد،تاکنون کسی برای شناسایی این افراد اقدام نکرده است.شما اگر خود را حامی گرفتاران می دانید،دستور دهید این افراد شناسایی شده و نسبت به تکمیل بیمه اجتماعی و اختصاص حقوق بازنشستگی آنان اقدام کنید.به هیچ وجه کار دشواری نیست و بار مالی زیادی نخواهد داشت.نسبت به ریخت و پاش هایی که از گذشته تا امروز در جشنواره های متعدد و بی خاصیت عرصه سینما و هنر صورت گرفته بسیاربسیار کمتر است.
اگر واقعا دنبال رضای خالق و رضایت خلق هستید،این معضل را رفع کنید تا دعای گرفتاران عرصه هنر و رسانه شامل حال تان شود و توشه خوبی برای آخرت خود ذخیره کنید.